دیروز رفتیم زیر زمین خونه مادر بزرگم. تازه چند هفته است مستاجرش بلند شده. ته زیر زمین یه پناهگاه ِ بازمانده ی زمان جنگه. یه فضای 1.5*3*1 متری که دیواره ها و سقف بتونی اش نیم متر ضخامت دارن، واسه همین بی خیال خراب کردنش شدن.
رفتیم تو پناهگاه، خواهرم گفت: "یادش به خیر، موقع موشک باران می چپیدیم این تو، بعد یهو یکی از بچه ها می گوزید، یا می چسید، دهن همه صاف می شد. مجبور بودیم یه رب نیم ساعت تحمل کنیم."
رفتیم تو پناهگاه، خواهرم گفت: "یادش به خیر، موقع موشک باران می چپیدیم این تو، بعد یهو یکی از بچه ها می گوزید، یا می چسید، دهن همه صاف می شد. مجبور بودیم یه رب نیم ساعت تحمل کنیم."
0 نظر:
ارسال نظر